علی قاسمی؛ محمد رضا نیک بخت
چکیده
پژوهش حاضر به بررسی تأثیر بیش ارزشیابی سهام بر بازده غیر عادی و نوسان آنها در طول زمان در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می‌پردازد. جهت سنجش بیش ارزشیابی سهام، پژوهش رودرزکروپف و همکاران (2005) و جهت سنجش بازده غیر عادی و نوسان آنها در طول زمان، مدل سه عاملی فاما و فرنچ (1995) مبنای عمل بوده است. جامعه آماری مورد بررسی، ...
بیشتر
پژوهش حاضر به بررسی تأثیر بیش ارزشیابی سهام بر بازده غیر عادی و نوسان آنها در طول زمان در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می‌پردازد. جهت سنجش بیش ارزشیابی سهام، پژوهش رودرزکروپف و همکاران (2005) و جهت سنجش بازده غیر عادی و نوسان آنها در طول زمان، مدل سه عاملی فاما و فرنچ (1995) مبنای عمل بوده است. جامعه آماری مورد بررسی، مشتمل بر 64 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده که از طریق نمونهگیری به روش حذف سیستماتیک، برای دوره زمانی ده ساله 1393-1384 انتخاب و آزمونهای آماری لازم بر روی آنان صورت گرفت. نتایج حاصله با استفاده از رگرسیون خطی چند متغیره، استفاده از داده های تابلویی و روش اثرات ثابت، بیانگر این مطلب بود که بیش ارزشیابی سهام بر بازده غیر عادی و نوسان آنها در طول زمان تأثیر مثبت و معناداری دارد. به عبارت دیگر، با افزایش ارزشیابی خلاف واقع و بیش از حد سهام در طول زمان، بازده غیر عادی و نوسان آنها بصورت معناداری افزایش مییابد. لذا به مدیران واحدهای تجاری پیشنهاد می گردد با فراهم آوردن زمینه های لازم در جهت ارزشیابی واقع بینانه سهام، تهمیدات لازم در جهت کاهش بازده غیر عادی سهام و نوسان آنها را در طول زمان فراهم آورند.
