زهره عارف منش؛ محمدحسین قدیریان آرانی؛ زهره قدیریان آرانی
چکیده
هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین بحران مالی و تجدید ارائه صورت‌های مالیشرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این راستا، داده‌های 107 شرکت غیر مالی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی 1395-1389 مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین بحران مالی و اندازه‌گیری خطر ورشکستگی از الگوی امتیازدهی بازار نوظهور ...
بیشتر
هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین بحران مالی و تجدید ارائه صورت‌های مالیشرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این راستا، داده‌های 107 شرکت غیر مالی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی 1395-1389 مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین بحران مالی و اندازه‌گیری خطر ورشکستگی از الگوی امتیازدهی بازار نوظهور (امتیاز Z˝ آلتمن) استفاده شد. بهمنظور دستیابی به هدف اصلی پژوهش دو فرضیه تدوین و از آزمون مقایسه میانگین و رگرسیون خطی چند متغیره با روش داده‌های ترکیبی برای آزمون آنها بهکار گرفته شد. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که بین شدت تجدید ارائه در شرکتهای بحرانزده و شرکتهای سالم تفاوت معناداری وجود ندارد. باوجود این، خطر ورشکستگی بهگونهای مثبت و معنادار با شدت تجدید ارائه صورت‌های مالی رابطه دارد. به بیان دیگر، با افزایش خطر ورشکستگی، شدت تجدید ارائه صورت‌های مالی افزایش مییابد.
نظام الدین رحیمیان؛ معصومه صالحی راد؛ حمید محمدی
دوره 8، شماره 30 ، تیر 1389، ، صفحه 127-149
چکیده
این مقاله به بررسی رابطه محافظه کاری در گزارشگری مالی با خطر ورشکستگی در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. برای این منظور شرکتهای نمونه به دو گروه شرکتهای در معرض خطر ورشکستگی و شرکتهای غیر ورشکسته تفکیک شدند. فرض شده است شرکتهایی در معرض خطر ورشکستگی قرار دارند که دو سال متوالی در بازه زمانی تحقیق مشمول ماده ...
بیشتر
این مقاله به بررسی رابطه محافظه کاری در گزارشگری مالی با خطر ورشکستگی در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. برای این منظور شرکتهای نمونه به دو گروه شرکتهای در معرض خطر ورشکستگی و شرکتهای غیر ورشکسته تفکیک شدند. فرض شده است شرکتهایی در معرض خطر ورشکستگی قرار دارند که دو سال متوالی در بازه زمانی تحقیق مشمول ماده 141 اصلاحیه قانون تجارت باشند. تحلیل داده های گردآوری شده طی دو مرحله صورت پذیرفته است. ابتدا شرکتهای عضو نمونه آماری براساس خطر ورشکستگی به دو دسته شرکتهای در معرض خطر ورشکستگی و شرکتهای غیر ورشکسته طبقه بندی شده اند. سپس یکبار کل شرکتها و بار دیگر این دو گروه به طور مجزا مورد بررسی قرار گرفتند. میزان محافظه کاری بااستفاده از مدل فلتهام و السون (1995) اندازه گیری شده است. نتایج حاصل از بررسی داده های مربوط به 222 شرکت طی بازه زمانی 1384 تا 1388 نشان میدهد که نخست: محافظه کاری در همه شرکتها و در همه دوره ها وجود دارد و دوم، میزان محافظه کاری در گزارشگری مالی شرکتهای در معرض خطر ورشکستگی، نسبت به سایر شرکتها کمتر است. به این معنا که محافظه کاری با نقش اطلاعاتی و ایجاد نقدینگی خود به کاهش خطر ورشکستگی می انجامد.
